Czym jest choroba wieńcowa?
Każdego roku u milionów pacjentów diagnozuje się jakąś formę choroby serca, a jedną z najczęstszych jest miażdżyca.
Choroba sercowo-naczyniowa była główną przyczyną zgonu na całym świecie (32%).[1]
Miażdżycę określa się często jako „stwardnienie tętnic”. Odnosi się to do stopniowego gromadzenia się tłuszczowych złogów w tętnicach, które powodują zwężenie lub nawet zablokowanie tętnic. Wystąpienie tego procesu w tętnicach wieńcowych nazywa się miażdżycą wieńcową lub chorobą wieńcową (CAD).
Gdy złogi tłuszczowe, nazywane płytką, rozwijają się na ścianach tych tętnic, może dojść do kilku zdarzeń:
- Wyściółka tętnicy staje się grubsza i bardziej szorstka
- Zbierający się osad zawęża światło w tętnicy
- Zwężenie utrudnia przepływ krwi przez tętnicę
- Serce musi ciężko pracować, aby pompować krew
- Płytka może gromadzić się do punktu, w którym całkowicie blokuje przepływ krwi przez tętnicę
- Lub płytka może pęknąć lub oderwać się od ściany tętnicy, powodując częściową lub całkowitą niedrożność tętnicy — może to również uniemożliwić dopływ krwi do mięśnia serca
Jeśli jedna lub więcej tętnic zostanie zablokowana, tkanka serca nie otrzyma wystarczającej ilości krwi do jej działania. Efektem może być łagodny ból klatki piersiowej (angina) lub ciężki atak serca.
Jak leczyć CAD chorobę tętnic wieńcowych?
Jedną z możliwości leczenia osób ze zdiagnozowaną miażdżycą wieńcową jest zabieg pomostowania aortalno-wieńcowego(CABG), procedura chirurgii serca, która przywraca przepływ krwi.
Od ponad 50 lat pomostowanie tętnic wieńcowych (CABG) stanowi standardową metodę rewaskularyzacji u pacjentów z chorobą wieńcową.[2]
Choroba układu krążenia występuje wszędzie!
Częstość zdiagnozowanych chorób układu krążenia[3]
Jednak liczba zespoleń podczas wykonywania zabiegów rewaskularyzacji serca nieznacznie się zmienia.[4]
Nowe wyzwanie dla chirurga serca
Współczesne zmiany stylu życia i zaawansowany wiek pacjentów prowadzą do podwyższenia profilu ryzyka pacjenta CABG z wieloma chorobami towarzyszącymi. Przyczynia się to do zwiększenia złożoności operacji, powikłań okołooperacyjnych i kosztów.[5]
Ponad 30% pacjentów poddawanych zabiegom CABG uważa się za pacjentów wysokiego ryzyka.[6] Dla części z tych pacjentów wysokiego ryzyka przewidywana zachorowalność i śmiertelność jest na poziomie przekraczającym 80%.[7]
Każdy etap szlaku klinicznego wpływa na sukces operacji i sprzyja rekonwalescencji
Stabilizacja przedoperacyjna
Medycyna oparta na dowodach sugeruje, że prewencyjne protokoły kliniczne, w tym zaawansowane monitorowanie stanu pacjenta i strategia ochrony mięśnia sercowego, mogą pomóc w uniknięciu powikłań proceduralnych i skrócić całkowity czas pobytu.[8] [9].
Leczenie śródoperacyjne
Zoptymalizowane leczenie operacyjne może pomóc w minimalizacji powikłań chirurgicznych. Od znieczulenia, przez wybór operacji na bijącym sercu, aż po podejście wspierające tętno, zastosowanie odpowiedniego narzędzia może pomóc w ograniczeniu powikłań, skróceniu czasu wentylacji i kosztów szpitalnych.
Rekonwalescencja pooperacyjna
Niska wydolność serca i przedłużona wentylacja mechaniczna są częstymi i kosztownymi powikłaniami pooperacyjnymi po zabiegu CABG.[2],[10]
